5 części świętowania niedzieli. Część IV / PRAWDY O DUCHU ŚWIĘTYM

Możesz obejrzeć to wideo tutaj: https://youtu.be/LdTi1vyx0hk
https://rumble.com/v4qdgsc-celebration-of-sunday-iv.html
https://cos.tv/videos/play/52167672542303232

Czwarta godzina – prawdy o Duchu Świętym

Chrzest Duchem Świętym

1) Refleksja nad Słowem Bożym

Jezus powiedział: „Wy także otrzymacie moc Ducha Świętego i będziecie Moimi świadkami” (Dz 1,8). Warunkiem otrzymania Ducha Świętego jest pokuta: „Nawróćcie się… a otrzymacie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla wszystkich, którzy są daleko” (Dz 2,38-39).

Trzeba wciąż na nowo przyjmować Ducha Świętego poprzez ciągłą pokutę. Oznacza to wyjście z ciemności grzechu i wejście do światła Bożego, od kłamstwa do prawdy, od śmierci do życia. Każde wejście do światła wymaga wyrzeczenia się siebie. Zawsze, kiedy czynimy pokutę, czyli wchodzimy przed oblicze Boga i tutaj wyznajemy swój grzech i wiarę w moc krwi Jezusa, Duch Święty przychodzi ponownie oraz daje światło i siłę do poznania i urzeczywistnienia woli Bożej. „Duch Święty wstawia się za nami wzdychaniem niewysłowionym” (Rz 8,26). Jeśli przyjmiemy Ducha Świętego w pełni, duch świata będzie musiał opuścić naszą duszę.

Aby być świadkami Chrystusa, musimy przyjąć moc Ducha Świętego. Bez tej mocy nie będziemy świadkami, ale zdrajcami. Dlaczego? Bo w nas jest zatruty korzeń – natura skażona grzechem, która łatwo wierzy w kłamstwo, a z drugiej strony kwestionuje prawdę. To ciśnienie ciemności i grzechu jest w nas, dlatego potrzebujemy Bożej mocy, aby nie zdradzić Chrystusa, a wręcz przeciwnie, aby świadczyć o Nim i być gotowi oddać za Niego życie.

Musimy przyjąć moc Ducha Świętego, aby być świadkami Chrystusa.

2) Recytacja Słowa Bożego (5 min.):

Wszyscy powtarzamy: „Otrzymacie moc Ducha Świętego i będziecie Moimi świadkami” (Dz 1,8)

3) Modlitwa według Słowa Bożego (5 min.):

Wszyscy powiemy: „Je-ho-szu-aa-aa-aa [*]”, a jeden dodaje: „Przyjmuję moc Ducha Świętego, aby być Twoim świadkiem”.

4) Śpiew (5 min.):

Osobiście doświadczam, jak Duch Święty zstępuje na apostołów i w tym momencie z wiarą i w pełni Go przyjmuję. Modlitwa językami (por. Dz 2,4).

Chrzest ogniem

1) Refleksja nad Słowem Bożym

Jezus powiedział: „Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i tego pragnę: Niech płonie!” (por. Łk 12,49-50). Co to za ogień? To ogień czystej miłości Bożej – agape, który płonie pragnieniem Boga i zbawienia dusz nieśmiertelnych. Mówi się o Jezusie: „On was będzie chrzcić Duchem Świętym i ogniem” (Mt 3,11). Ten oczyszczający ogień, który także jest połączony z Duchem Świętym, spala już tutaj żużel naszego egoizmu i grzesznych nałogów. Niech oczyści także nasz umysł, wolę, pamięć, uczucia, serce, wspomnienia, idee, plany… Niech doprowadzi nas do pełnej prawdy. (Bóg działał przez ogień w życiu Abrahama, Mojżesza, Eliasza…).

Nad apostołami ukazały się języki ognia. Sam Jezus rzucił ten ogień na ziemię i chce, żeby już zapłonął. Dodaje do tego komentarz, że nie sprowadził na ziemię fałszywego pokoju, lecz podział. Dzieje się tak dlatego, że wielu z dumą odrzuci królestwo Boże i będzie ostro sprzeciwiać się nawet członkom własnej rodziny. Ten ogień powoduje ból psychiczny, ale jednocześnie oczyszcza duszę!

Wolą Bożą jest, aby ten ogień został rzucony i zapłonął. Wrogowie Chrystusa próbują go ugasić. Ale ja chcę, żeby zapłonął. Niech płonie we mnie! Już płonie!

2) Recytacja Słowa Bożego (5 min.):

Wszyscy powtarzamy: „Jezus powiedział: «„Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i tego pragnę: Niech płonie!»” (por. Łk 12,49-50).

3) Modlitwa według Słowa Bożego (5 min.):

Niewidzialny ogień spala teraz we mnie moc grzechu.

Wszyscy powiemy: „Je-ho-szu-aa-aa-aa”, a jeden dodaje: „Niech płonie we mnie!”.

4) Śpiew (5 min.):

Osobiście doświadczam tej prawdy i przez wiarę realizuję rzeczywistość: „Już płonie!”. Niewidzialny ogień we mnie pali teraz moc grzechu. Śpiewamy pieśń „Duchu Boży” (zob. poniżej tekst objaśniający).

Dar proroctwa

1) Refleksja nad Słowem Bożym

W Liście do Koryntian napisano: „Starajcie się o miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie o dar proroctwa!” (1 Kor 14,1-3). Apostoł Paweł wyjaśnia dalej: „Kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, napominaniu i pocieszeniu”. Dlatego prorokowanie nie polega na wróżeniu, ale na budowaniu, napominaniu i pocieszeniu.

Dzisiaj każdy nawrócony chrześcijanin musi bardzo pragnąć daru proroctwa. Dlaczego? Ponieważ wspólnym źródłem zarówno Pisma Świętego, jak i daru proroctwa jest ten sam Duch Święty, Duchu prawdy.

Jednak dzisiaj heretyccy teolodzy wyjaśniają Pismo Święte przez okulary tzw. metody historyczno-krytycznej. Za tą metodą kryje się pseudodar antyproroctwa i ducha kłamstwa. Owocem Ducha Prawdy jest życie wieczne. Owocem ducha kłamstwa jest wieczna śmierć.

Wzór wyjaśniania Pisma Świętego podaje apostoł Piotr w swoim kazaniu w dniu Pięćdziesiątnicy. (Najpierw reaguje na to, co się stało. Apostołowie zostali napełnieni Duchem Świętym, co objawia się na zewnątrz: mówią w nowych językach i prorokują. Piotr cytuje proroka Joela 3,1-5: „Na niewolników i niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali” (Dz 2,18). Następnie od razu wskazuje na istotę, czyli na Jezusa Chrystusa, Jego odkupieńczą śmierć i Jego zmartwychwstanie. Wskazuje, że prawda zmartwychwstania zawarta jest w Psalmie 16,8-11: „Nie zostawisz duszy mojej w otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec skażeniu” (Dz 2,27). Piotr powiedział: „Oto prorok Dawid mówi nie o sobie, ale o zmartwychwstaniu Chrystusa”. Następnie cytuje Psalm 110,1: „Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej”. Do tego dodaje: „Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem” (Dz 2,36).

Jaki był owoc tego proroczego głoszenia? Przejęli się do głębi serca i zapytali: „Cóż mamy czynić?”. Piotr im odpowiedział: „Nawróćcie się… a otrzymacie dar Ducha Świętego”.

W ten sam sposób sam Jezus wyjaśniał uczniom z Emaus Pismo Święte. Owocem było to, że otworzyły się ich oczy i zapłonęło serce (Łk 24,31-32). W ten sam sposób ewangeliści, apostoł Paweł i inni apostołowie wyjaśniają Pismo Święte. W ten sam sposób powinniśmy też wyjaśniać Pismo Święte – to znaczy nie w duchu ateistycznej metody historyczno-krytycznej, ale w Duchu Świętym, w duchu proroczym!

Prorokować oznacza realizować literę Pisma Świętego w konkretnej sytuacji. Przykładem antyproroctwa jest współczesna teologia historyczno-krytyczna. Każdy kapłan musi wyrzec się jej ducha i prosić o dar proroctwa. Jednak każdy szczery wierzący powinien także prosić o ten dar proroctwa. Tutaj spełniają się słowa: „Proście, a otrzymacie”.

2) Recytacja Słowa Bożego (5 min.):

Wszyscy powtarzamy: „Troszczcie się o dary duchowe, szczególnie o dar proroctwa!” (1 Kor 14,1)

2) Modlitwa według Słowa Bożego (5 min.):

Wszyscy powiemy: „Je-ho-szu-aa-aa-aa”, a jeden dodaje: „Teraz przyjmuję dar proroctwa!”.

4) Śpiew (5 min.):

Osobiście doświadczam tej prawdy, trwam we wdzięczności, dziękuję za dar proroctwa. Śpiewamy pieśń „Chwała, chwała, alleluja”.

Wyjaśnienie śpiewu językami: w modlitwie „Chrzest ogniem” podczas śpiewu jeden trzyma melodię i razem z innymi śpiewa dwukrotnie w przedłużonym tempie pieśń „Duchu Boży”, a za trzecim razem jeden cicho śpiewa podstawową melodię, a pozostali zaczynają preludium do różnych improwizowanych melodii, a w duchu uświadamiają sobie, że są teraz przed Bogiem, swoją osobistą relacją z Nim, i chwalą Boga już nie słowami, ale tylko śpiewem. Dobrze jest np. uświadomić sobie obraz, że stoję przed Chrystusem, On swoją krwią uwolnił mnie od wszystkich moich grzechów i teraz Mu za to dziękuję. Albo wyobrazić sobie moment mojej śmierci, jak wstępuję w świetle do Chrystusa, wiedząc, że On przebaczył mi moje grzechy i zbawił mnie swoją śmiercią. Jest to właściwie modlitwa w Duchu, w tej chwili „Duch Święty wstawia się za nami wzdychaniem niewysłowionym” (zob. Rz 8,26). A jeśli komuś przyjdą do głowy jakieś nieznane słowa, może spokojnie włączyć je do śpiewu i uświadomić sobie, że w tym momencie Duch Boży jest naprawdę obecny i działa.

W trzeciej części modlitwy do Ducha Świętego („Dar proroctwa”), gdy powtarzamy słowa: „Teraz przyjmuję dar proroctwa”, przypomni sobie konkretne sytuacje, które czekają w tym dniu lub w przyszłym tygodniu. Trzeba, aby Duch Święty udzielił do tego światła i mądrości, dlatego teraz, przez te 5 minut, niech wszyscy o to proszą, a następnie przez kolejne 5 minut, podczas śpiewu, dziękują. Mówimy więc o konkretnych sytuacjach.

_________________________________________________________________________________________________________________

[*] Oryginalna wymowa Imienia Bożego, jak go wymawiali współcześni Chrystusowi i Matka Boża, brzmi „Jehoszua”.
Jak z żywą wiarą wzywać Imienia Bożego? Podczas wydechu wymawiaj sylabę „Je” i uświadamiaj sobie obecność Boga Ojca; przy drugim wydechu wymawiaj sylabę „ho” i uświadamiaj sobie obecność Boga-Syna; przy trzecim wydechu sylabę „szu” uświadamiaj sobie obecność Boga Ducha Świętego. A przy „aa-aa-aa” trzy razy zrób długi, cichy wydech, osobiście doświadczająć danej prawdy.